อีกหนึ่งตอนของ "ความยุติธรรม"

((ก่อนหน้าที่จะอ่านบทความต่อไปนี้
หากใครมีปัญหาเกี่ยวกับตัวอักษรที่เล็กเกินไป หรือใหญ่เกินไป
ให้ กดเลือก View บน แถบเครื่องมือ ด้านบน
แล้วเลือก Text size หรือ Zoom เพิ่อปรับขนาดของหน้าต่างนี้
ด้วยความปรารถนาดีจาก ผู้เขียน))




เรื่องนี้เป็นเรื่องที่แต่งขึ้นเพื่อนำเสนอเรื่องราวในแง่มุมหนึ่งที่อาจเกิดขึ้นได้ในสังคม
ข้อความบางข้อความอาจไม่เหมาะสม ผู้อ่านโปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน

.....

โดยปกติแล้ว ค่าจับจ่ายใช้สอยต่างๆ นานา จะต้องถูกส่งเข้าบัญชี #:’X% ในทุกๆ วันศุกร์ของสัปดาห์
แต่เมื่อเช้าวันศุกร์ ที่ผ่านมา ได้ไปกดดูที่ตู้เอทีเอ็มของธนาคารดังกล่าว
ปรากฏว่า ตัวเลขที่แสดงออกมาให้เห็นนั้น ไม่ได้มีมากไปกว่าค่าธรรมเนียมแสนแพงที่จะต้องเสียต่อการกดหนึ่งครั้ง
((เสียครั้งละ 20 บาท!!! ต่อการกดหนึ่งครั้งในคนละจังหวัด เก็บไปได้ยังไง ฆาตกรรมกันชัดๆ))
เป็นเรื่องน่าเศร้ายามเช้าของวันที่อากาศสดชื่นเช่นนี้จริงๆ


ทันที ที่ตื่นจากภวังค์ หลังจากสติหลุดลอยจากการสำรวจตัวเลข สองหลัก บนหน้าจอมอนิเตอร์..
ก็ รีบคว้าโทรศัพท์มือถือข้างกาย กดเบอร์โทรที่คุ้นเคยเป็นอย่างดี เพื่อหาผู้รับผิดชอบต่อเหตุการณ์ที่เพิ่งจะเกิดขึ้น
เรียกได้ว่าขี้หมายังอุ่นๆ เลยก็ว่าได้

หลังจากกดโทรออกได้ไม่ถึงอึดใจ ก็ต้องกดวางสายลงด้วยความผิดหวังปนหงุดหงิด
และช้ำใจเพราะเสียงผู้หญิงที่คุ้นหู ที่มักจะมาพูดคุยกับเราในประโยคเดิมๆ
โดยที่เราพูดอะไรไปเจ้าหล่อนก็จะเมินเฉยไม่สนใจ เอาแต่พูดอยู่ฝ่ายเดียว
“...หมายเลขที่ท่านเรียก ไม่สามารถติดต่อได้ในทุกขณะ กรุณาอย่าติดต่อมาอีก ..ขอบคุณค่ะ”

ในสมองเกิดความคิดหนึ่งผุดขึ้นมาจากเบื้องลึกของจิตใจ ..

.. “มันไม่ยุติธรรม”
ทำไมถึงต้องมาเจอเรื่องโหดร้าย ทารุณ เช่นนี้ด้วย ...



ย้อนอดีตกลับไปเมื่อสี่ปีก่อน


...


ณ โรงเรียนเอกชนแห่งหนึ่ง ย่านฝั่งธนฯ แขวง ท่าพระ เขต บางกอกใหญ่ ถนน จรัญสนิทวงศ์
อยู่ตรงข้ามกับโรงเรียนเทคโนโลยีสยาม ((บอกเกือบหมดแระ ><” ขาดแต่ชื่อโรงเรียน))

นักเรียนคนหนึ่ง ได้คะแนนรวมวิชาฟิสิกส์ 48 คะแนน หรือก็คือ ตก ติด 0 นั่นเอง
ในขณะที่นักเรียนคนนี้ทำงานส่งทุกครั้ง
เพื่อที่จะชดเชยกับความโง่ที่มีเกินขีดจำกัดที่จะเข้าใจ ในตัวแปร และสูตรสารพัดมากมาย
แต่สุดท้ายความพยายามนั่นก็ไม่เป็นผลให้เขาผ่านจากวิชาหฤโหดดังกล่าว...

นักเรียนอีกคนหนึ่ง ได้คะแนนรวมวิชาฟิสิกส์ 46 คะแนน แต่ไม่ตก และไม่ติด 0
ในขณะที่นักเรียนคนนี้ทำงานส่งบ้างไม่ส่งบ้าง
เพียงแต่มีความสนิทสนมกับครูผู้สอนเป็นพิเศษ
จึงเป็นผลให้เขาผ่านจากวิชาหฤโหดดังกล่าวไปอย่างง่ายดาย

นักเรียนคนแรก พยายามแก้ไข 0 ตัวแรกในชีวิตอย่างเอาเป็นเอาตาย กว่าจะได้มาอีก 2 คะแนน ที่ขาดหายไป

นักเรียนคนที่สอง นั่งแกว่งขาอย่างสบายใจ ที่ได้ 4 คะแนน มาถมส่วนที่ขาดไป โดยไม่ต้องทำอะไรให้ยุ่งยากเปลืองแรง


....

“ความยุติธรรม” อยู่ที่ไหน??


....



ขอย้ำอีกสักครั้งว่า เรื่องที่เล่ามาข้างต้นเป็นเรื่องราวที่แต่งขึ้นเท่านั้น ((หรอ??)) ^^”
จริงๆ นะ ((55+))


ในทั้งสองเหตุการณ์ข้างต้น ทำไมถึงร้องเรียกหาความยุติธรรม
นั่นก็เพราะ เกิดการเสียผลประโยชน์ที่ตนเองควรจะได้รับ และขาดความเสมอภาคความเท่าเทียมกัน



ชีวิตคนเราในแต่ละวันต้องพบเจอกับ “ความยุติธรรม” และ “อยุติธรรม” อยู่ตลอดเวลา
ตราบใดที่เราไม่ได้นั่งจับเจ่าอยู่คนเดียวในห้อง นั่นเพราะ มนุษย์เป็นสัตว์สังคม การอยู่ร่วมกันกับคนมากมาย ทำให้เกิดการได้เปรียบ เสียเปรียบ การลิดรอนสิทธิ ความไม่เสมอภาค ต่างๆ นานา

เผลอๆ ตั้งแต่ตั้งสติ จำความได้ ก็อาจจะเริ่มคิด แล้ว ว่า ทำไมถึงเกิดมา เป็นแบบนั้น แบบนี้
ฉันเกิดมาจน ทำไมมันเกิดมารวย ก็เรียกร้องกล่าวหา โทษความยุติธรรม โทษโคตรโทษเง่ากันไปต่างๆ นานา


ธรรมชาติของมนุษย์ไม่มีใครชอบหรือมีความสุขกับการโดนเอารัดเอาเปรียบ
ความยุติธรรมจึงเป็นสิ่งพื้นฐานที่มนุษย์ต้องการ ในเมื่อเป็นสิ่งที่เราต้องการได้รับจากผู้อื่น
ในทางกลับกัน จึงเป็นสิ่งที่ผู้อื่นต้องการได้รับจากเราด้วยเช่นกัน


แต่จะมีซักกี่คน ที่มองเห็นผลประโยชน์ของผู้อื่น มาก่อนผลประโยชน์ของตัวเอง


แล้วเราจะเอาอะไรมาให้คำนิยามที่เป็น สากล กับคำว่า ยุติธรรม ในเมื่อทุกคนต่างยึดถือตนเองเป็นที่ตั้ง


บางทีเราก็เรียกร้องหายุติธรรม เพียงเพราะ เราไม่รู้จักพอ ในสิ่งที่มี จึงโทษโน่นโทษนี่ ว่ามันเป็นสิ่งที่ไม่ยุติธรรม..



ในอาชีพต่างๆ นั้น ไม่ว่าจะเป็นผู้น้อยจนถึงผู้ใหญ่ จำเป็นต้องมีความยุติธรรมด้วยกันทั้งสิ้น เพื่ออะไร?
เพื่อให้ตั้งมั่น ใช้มันให้เป็นกฎเกณฑ์ที่สร้างขึ้นมาเพื่อควบคุมให้คนเราสามารถอยู่ร่วมกันได้อย่างมีความสุข

อย่างการจะประกอบอาชีพครู ตัวครูเองก็ต้องมีความยุติธรรมให้กับนักเรียน
ไม่เลือกปฏิบัติ ต้องปฏิบัติกับนักเรียนเท่าๆ กัน อย่างเสมอภาค
ไม่เลือกที่รักมักที่ชัง ไม่ใช่ว่าเอาความรวย หน้าตา จน โง่ ฉลาด
หรือความสนิทสนมเป็นการส่วนตัว มาเป็นปัจจัยที่จะทำให้เกิดความลำเอียง
ถามว่าเราเป็นนักเรียน เราจะรู้สึกดีไหมล่ะที่ครูผู้ที่ควรจะเป็นแบบอย่างให้เรา
กลับประพฤติตัวเยี่ยงนี้กับนักเรียน


.........................


พอเขียนมาถึงตรงนี้ หากถามผู้เขียนว่า ความยุติธรรม คืออะไร??
อันนี้ก็ยังคงเป็นคำถามที่ตอบยาก

ส่วนมากแล้ว ใครที่ได้รับประโยชน์ คนนั้นก็ว่ายุติธรรม
คนเสียประโยชน์เขาก็บอกว่าไม่ยุติธรรม สรุปว่าความยุติธรรมนั้นอยู่ที่ความพอใจ????


อย่างถ้ามีเพื่อนเรากับอีกคนที่เราเกลียด มาลอกข้อสอบเรา
แล้วทั้งคู่ได้คะแนน มากกว่าเรา
เราอาจจะไม่โกรธไม่กล่าวโทษเพื่อนเรา
แต่กับอีกคนเราอาจจะไปบอกอาจารย์ ว่าเขาทุจริตหรือเผาพริกเผาเกลือสาปแช่งชั่วลูกชั่วหลาน ก็ได้



ใจคนนั้นมันมีหลากหลาย เถียงกันให้ตาย ก็บอกไม่ได้หรอกว่าความยุติธรรมเป็นเช่นไร?



สุดท้ายก็คงคิดได้เพียงแค่ว่า ใจเขาใจเรา เราไม่อยากให้เขาทำกับเรายังไง เราก็อย่าไปทำกับเขาอย่างนั้น...










....
และอีกครั้ง..
...
สำหรับคนที่
อยากจะแสดงทรรศนะของตน
ให้กดตรง "ความคิดเห็น" ด้านล่างของบทความ
แต่หากมีปัญหาเวลาคอมเม้นท์แล้ว
คอมเม้นท์ไม่ติด หรือคอมเม้นท์ไม่ได้นะคับ
ให้กดเข้าไปดูวิธีคอมเม้นท์ได้ที่
หัวข้อ "ประเดิมเจิมหัว & วิธีคอมเม้นท์"
อยู่ในหมวดเดือน กรกฎาคม
((เลือกหัวข้อที่ด้านขวามือ))